W klimacie innym, pewnie nie każdemu bliskim i dla niektórych może nawet kontrowersyjnym i nie do przyjęcia – wszak nie ma na nich nawet śladu kwiatków, kurczaczków, zajączków. Nawet bazi.
I – poza ogólnym skojarzeniem z jajem (kształt) – niewiele mają wspólnego z Wielkanocą.
Ale ja tak właśnie lubię ![:)]()
Są więc stare, zardzewiałe, popękane i pobrudzone.
I tylko gdzieniegdzie widać ślad ich dawnej świetności, bo tylko w niektórych miejscach wyziera na światło dzienne kawałek złocenia, jak dawno przebrzmiały złoty sen…
A potem pomyślałam, że stare jaja muszą mieć stary talerz ![:)]()
Zrobiłam więc i taki. W pakiecie. Żeby pasowało.
A jeszcze później dorobiłam parę jaj kamiennych i jedno niebiesko-złote…
i dwa takie, hmmmm… właściwie nie wiadomo jakie, w kolorach mieszanych, z przewagą zszarzałej niebieskości…
